Prania e një kisti mund të shihet gjatë ekzaminimit pelqvik. Nëse dyshohet prania e tij atëherë bëhen teste të tjera për të përcaktuar tipin dhe nevojën për trajtim. Të rëndësishme për mjekun janë të dhënat si :
Për të përcaktuar tipin e kistit nevojiten këto procedura :
Nëpërmjet ekografisë përcaktohet prania e kistit, madhësia, përbërja dhe vendndodhja.
Me interes paraqitet përdorimi i ekografise 3D & 4D me saktësinë që japin në dhënien e diagnozës.
Rezonanca magnetike: ndihmon në saktësimin e diagnozës.
- Laparoscopi. Është ndërhyrje mini-invazive nëpërmjet përdorimit të tre apo 4 sondave bën evidentimin e kistit si dhe heqjen e tij me rrugën më të sigurt dhe me më pak komplikacione.
- Dozimi i CA 125 që është një proteinë e cila rritet zakonisht në gratë me kancer të vezores, por mund të gjendet në vlera mbinormale në gjendje jo knaceroze si endomtrioza, fibromiomat apo sëmundje inflamatore pelvike. Në varësi të përbërjes së tumorit mund të përdoren dhe markues të tjerë sikur CA-72-4, CA-19-9 dhe CEA.
Trajtimi varet nga mosha , tipi, përmasat e Kistit dhe sipmtomat shoqëruese të tij:
Ndërhyrjet kirurgjikale :
Nëse kisti është i madh, nëse persiston (qëndron) mbi 3 cikle dhe nëse japin dhimbje apo simptoma të tjera. Një pjesë e Kisteve mund të hiqen pa hequr vezoren dhe procedura quehet cistectomy.
Në disa raste mund të hiqet bashke me kistin edhe vezorja dhe procedura quhet oforectomy.
Ndërhyrja mund të behet me rruge abdominale, të hapur apo me laparoskopi ose me rruge transvaginale.
Por nëse masa kistike është kanceroze mund të nevojitet heqja e mitrës së bashku me vezoret.
Megjithëse nuk ka një mënyre të përcaktuar për të parandaluar rritjen e kisteve, ajo çka ndihmon në vendosjen e hershme të diagnozës është kryerja e ekzaminimeve pelvike të rregullta si dhe kujdesi në shfaqjen e simptomave karakteristike.