Konvulsionet febrile konsiderohen si lloji më i shpeshtë i konvulsioneve tek fëmijët e moshës 3 muaj deri 5 vjeç. Konvulsionet janë të dridhura të pavullnetshme të ekstremiteteve me tonizim të trupit.
Ato diferencohen nga llojet e tjera të konvulsioneve qysh prej mesit të shekullit XIX. Në atë kohë trajtimi konsistonte në eliminimin e shkaktarit të temperaturës. Me futjen në përdorim të termometrit në fundin e viteve 1880, u kuptua se temperatura ishte faktori primar në shkaktimin e konvulsioneve febrile.
Konvulsionet febrile “të thjeshta” karakterizohen nga kriza të shkurtra, përgjithësisht të gjeneralizuara me kohëzgjatje deri 5 apo më shumë minuta, të shoqëruara nga temperatura e lartë.
Forma e dytë e konvulsioneve është forma “komplekse”: karakterizohet nga konvulsione të zgjatura mbi 15 minuta, kriza fokale, shpesh të dhëna EEG jonormale.
Zgjatja e krizës ndryshon nga pacienti në pacient. Kriza mund të paraqitet në temperaturë të ndryshme disa herë gjatë një dite apo periudha të zgjatjes së temperaturës.
Piku i incidencës së konvulsionve febrile është grupmosha 9-18 muaj.
Këto kriza janë të shoqëruara nga infeksione, si: tonsilitet, faringitet, otitet, etj.
Studime epidemiologjike kanë dhënë një kontribut të rëndësishëm në lidhje me frekuencën, historinë e sëmundjes dhe prognozën e konvulsioneve febrile.
Pothuaj në çdo artikull thuhet se “konvulsionet febrile janë tipi më i shpeshtë ndër konvulsionet e fëmijëve dhe hasen në 2–5% të fëmijëve.
Duke përdorur metodologji të ndryshme, studime të shumta kanë treguar se konvulsionet febrile hasen në përqindje të ndryshme në fëmijë të moshës nën 5 vjeç. Në vende të ndryshme vërehen incidenca të ndryshme si për shembull, Angli 2.4%, Izraeli 4.7%, Kili 4%, Japonia 7%, Ishujt Mariani 14%.
Arsyeja e kësaj mospërputhje gjeografike mbetet e pashpjeguar, por mund të jetë e lidhur me prirjen gjenetike apo faktorët ambientalë.
Në 28 fëmijë, njëri do të ketë konvulsione febrile. Konvulsionet febrile kanë 3 elemente kritike:
Ndër faktorët e rrezikut, më i rëndësishmi është prania në historinë familjare e konvulsioneve febrile. Sa më shumë të afërm të prekur, aq më i lartë rreziku.
Studime të ndryshme kanë treguar edhe faktorë rreziku të tjerë, si: pirja e duhanit gjatë shtatzënisë apo infeksionet respiratore të nënës gjatë 3-mujorit të parë të shtatzënisë.
Autorë të ndryshëm kanë studiuar rrezikun për përsëritje të konvulsioneve febrile. Rreth një e treta e fëmijëve që kanë pasur një konvulsion febril, do të kenë të paktën një përsëritje.
Të dhëna nga studime të ndryshme epidemiologjike japin shifra se nga 2 deri në 10% e fëmijëve me konvulsioneve febrile zhvillojnë epilepsi. Në shumicën e studimeve rreziku i kalimit në epilepsi pas një krize febrile të vetme nuk është i konsiderueshëm në krahasim me popullatën normale. Madje dhe në popullata me incidencë të lartë për konvulsione febrile, si në Japoni nuk vërehen ndryshime domethënëse nga popullata me incidencë më të ulët. Faktorët e rrezikut për kalimin e konvulsioneve febrile në epilepsi janë si më poshtë:
Në rastin e konvulsioneve febrile komplekse, sa më shumë manifestime komplekse, aq më i madh rreziku. Fëmijët me kriza febrile të zgjatura dhe fokale, janë veçanërisht në risk të lartë për epilepsi.
Sa më shumë nga këta faktorë hasen, aq më e madhe është mundësia e kalimit në epilepsi. Dy nga faktorët e rrezikut më të rëndësishëm për kalimin në epilepsi janë anomalitë neurologjike dhe anamneza familjare për epilepsi. Ndërsa anamneza familjare për konvulsione febrile, mosha në krizën febrile të parë, temperatura dhe gjinia nuk kanë treguar të rrisin rrezikun për epilepsi pasuese.
Konvulsionet afebrile (pa temperaturë), mund të fillojnë nga disa muaj pas krizës febrile deri në pas 30 vjetësh, por 85% fillojnë pas 4 vjetësh.
Risku që një fëmijë që ka kaluar konvulsione febrile të bëjë konvulsione afebrile është:
Konvulsionet febrile mund të paraprijnë forma të ndryshme të epilepsisë, si:
Edhe pse nuk është metodë e sigurt në parashikimin e prognozës së konvulsioneve febrile, EEG si metodë jo invazive mbetet e rëndësishme në vërtetimin e ndryshimeve strukturale të SNQ, si dhe si prediktor i kushtëzuar në prognozën e konvulsioneve febrile dhe kalimin e tyre në epilepsi.
Sipas Akademisë Amerikane të Pediatrisë, fëmijët me konvulsione febrile të thjeshta nuk kërkojnë trajtim afatgjatë me antiepileptikë.
Është shumë i diskutueshëm mjekimi i konvulsioneve febrile komplekse me terapi të vazhdueshme ku mendimet janë të ndara në dy grupe.
Prania e konvulsione febrile shkakton panik tek prindërit. Shpeshherë ata janë të painformuar mbi këtë situatë dhe gjenden krejt të papërgatitur për të vepruar. Ndjenja e frikës dhe e ankthit krijohet tek ata sa herë që fëmija i tyre paraqet temperaturë. Prandaj mjeku duhet t’i informoje prindërit me të gjithë informacionin e nevojshëm mbi konvulsionet febrile, mënyrën se si duhet të parandalohet kriza, veprimet që duhen ndërmarrë gjatë krizës dhe sigurisht që duhen informuar mbi prognozën e sëmundjes, e cila në shumicën e rasteve është beninje.